DANILO HASTANESİ

Konudan Evvel, Yere Dair

Yarışma alanı, "Danilo I" Cetinje Genel Hastanesi yerleşkesinin, üzerinde eski Çocuk Hastanesi ve 27 ağaç bulunan güneydoğu sınırıdır. 1872 tarihinde inşa edilmiş eski Çocuk Hastanesi âtıl durumdadır. Çevresi 16’sı koruma alanında olan 27 ağaçla çevrilidir. Yapı, hastane yerleşkesi yönünde(kuzey) otopark alanı ve teknik birimlerin bulunduğu servis avlusuna bakmaktadır. Doğusunda, P1 taşıt yolu kotuna yükselen kayalık topoğrafya ve güneyinde 15m mesafede konut yapıları bulunmaktadır.  Konut arsalarıyla eski hastane yapısı ve kayalık topoğrafya arasında kalan arka bahçe, yeni hastanenin gündelik hayatının uzayabileceği sakin bir peyzaj alanı olarak değerlendirilmeye açıktır.

 

Bahçeye, Bahçede, Bahçeden

Tasarımın çıkış noktası, iyileşmek için gelinecek yapıda, doğanın huzur veren neşesini her an içerden hissedilir kılmaktır. Giriş cephesindeki zorunlu servis kullanımı (otopark ve teknik), kuzey cephesi boyunca olan yüksek ağaç yoğunluğu ve hastane programının içeride bir avlu yaratmaya imkân vermemesi, bu amacı giriş ve dolaşım çekirdeklerinin bulunacağı orta bölümde gerçekleştirmeye yöneltti tasarımı. Geniş peyzaj alanının yapının arkasında olması, giriş aksını bu saklı arka bahçeye doğru sürdürme niyetini besledi. Hastaneye, ardındaki “bahçeye” bakarak yaklaşmak, giriş fuayesinde çatıya kadar süren şeffaf cepheleri, galeri boşlukları ve peyzaj öğeleriyle bir iç “bahçede” olduğunu hissetmek ve hastaneden içerdeki dolaşım boyunca sizi çağıran dingin “bahçeden” geçerek ayrılmak. Dış mekân ile iç mekân arasındaki sınırları seyreltmek, böylece doğayı içeri, içerdeki hayatı doğaya çağırmak.

 

Mekansal Organizasyon

44m uzunluğundaki yapıya giriş senaryosu için merkeze yakın genişleme bölgesi düşünüldü. Bu aks yapıyı boyda makul uzunlukta iki parçaya ayırır (20m ve 17m). 10m’lik en ise 4+2+4m’lik bir oda/koridor/oda sistemine izin verir. Yangından koruma standartları gereği 20m ve 17m’lik iki kola birer kaçış merdiveni yerleştirildi. İki merdivenin birbirine alternatif olacak konum ve uzaklıkta(min14m) olması sağlandı. Bu yerleşim etütlerine, üst paragrafta sözü edilen ön cephe-orta alan-arka bahçe geçişliliği fikri kılavuzluk etti. İki yapı kütlesi arasındaki geçirgen mekânın arka bahçe cephesinde şeffaf malzemeyle sınırlanmış hasta ve sedye asansörleri yer aldı. Kapalı olması gerekmeyen hemşire istasyonları ve bekleme alanları da giriş boşluğuna bakan yönde çözüldü. Koridor uçları zemin katta her iki kanatta ve 1.katta 20m’lik kolda peyzaja doğru açık bırakıldı. Böylece yüksek iki kanattaki yoğunluklu kapalı mahaller orta alanda açık ve aydınlık mekanlarla ferahlatıldı.

 

Cephe Düzeni

Cephe tasarımında, ritim duygusu öne çıkarıldı. Zaman içinde değişmeyecek taşıyıcı akslarda derin elemanlar yerleştirildikten sonra, daha geride her mahalin ihtiyaç duyacağı doluluk ve açıklıklar düzenlendi. Bu yaklaşımın zaman içinde iç mekân değişimlerine imkân tanıyacağı öngörüldü.  Yapının iki kolunda ışık-gölge değişimlerini vurgulayan ritmik opaklıklar hakimken, orta kısmında bütüncül şeffaf cephe karakteriyle, sükunetle heyecan/düzen ile serbestlik birbirinin ardı sıra getirilmiştir. Hayatın kendisi gibi.

 

İşlevsel Yerleşim

Poliklinikler, hastaların kabulü, teşhisi ve gerekli tetkikler için yönlendirildiği birimler olduğundan, zemine ve 1.kata yerleştirilmeleri önemsendi. Radyoloji hizmetleri B1’de; merkezi laboratuvarlar ise 2.katta çözüldü. Kesit düzleminde teşhis birimleri, tetkik birimlerinin arasına alınarak asgari iç dolaşım hedeflendi.

 

Poliklinikler arasında ortak hemşire istasyonundan hizmet alan ortopedi, dahiliye, üroloji ve gastroenteroloji zemin katta birbirine yakın yerleştirildi. Ortopedi ve dahiliye bölümlerinin gözlemleri için kullanılacak iki adet 4 yataklı oda zemin katın iki ucunda, arka bahçe cephesinde çözüldü. 1.katın kısa kolunda Jinekoloji, Yenidoğan ve Nöroloji; uzun kolunda KKB, Göz ve Dermatoloji bölümleri yer aldı.

 

Merkezi laboratuvarlar 3.katta çözülürken, kan alma, hemşire istasyonu ve bekleme alanı iki yönden peyzaja açık bol gün ışığı alan orta mekâna yakın yerleştirildi. Böylece hasta girişi katın belli bir bölümünde tutularak, laboratuvar hizmetlerinin hasta dolaşımından azade verimli çalışması hedeflendi. B1 katına yerleştirilen Radyoloji personelinin ihtiyaç duyduğu dinlenme/wc/vestiyer, bu kattaki Laboratuvar personel dinlenme programıyla birlikte düşünüldü. Laboratuvar programındaki atık imha (3.10) ve temizlik odası (3.19) B1 katına alındı.

 

Radyoloji birimleri B1 katına yerleştirildi. Hasta erişimi olan ultrason, mamografi ve röntgen gibi birimlere hizmet verecek hasta kabul ve bekleme alanı, asansör ve merdiven holünün hemen karşısına alındı. Şeffaf asansör boşlukları sayesinde kısmi olarak arka bahçe perspektifi ve gün ışığına açık olması hedeflendi.

 

Hasta wc’leri, şaft sürekliliği ve hasta erişimi kolaylığı nedeniyle giriş ve bekleme alanlarına yakın katlarda üst üste gelecek şekilde yerleştirildi. Radyoloji ve Laboratuvar personel wc’leri ise 2.katta personel dinlenme odasının yanında çözüldü.

 

Taşıyıcı Sistem

Taşıyıcı strüktür, toprak altı imalat imkânı, maliyet, yangın güvenliği, akustik vb. konulardaki avantajları nedeniyle betonarme tercih edildi. Yapının deprem yükleri için ihtiyaç duyacağı betonarme perdeler, yangın merdivenleri çevresinde ve yapının dört köşesinde kurgulandı. 10m’lik kısa cephe 4+6m’lik iki aralıklı tasarlandı. Uzun yön ise, orta bölüm 7m’lik tek açıklıkla geçildikten sonra betonarme perde sınırları gözetilerek max.6m’lik 8 aksa bölündü.

Çatı strüktüründe hafiflik ve uygulama kolaylığı nedeniyle çelik tercih edildi. Çelik çatı kirişlerinin düzenli aralıklarla yerleşimi için, 2.kat betonarme düşey elemanları betonarme çevre kirişle bitirildi.

Bodrum katın çevresi toprak yükü nedeniyle betonarme perdelerle kuşatıldı. Bina temelinde radye tipi tercih edildi. Yapı sınırına yakın ağaçlar nedeniyle bodrum kazısı öncesinde zemin özelliklerine göre mini kazık ya da kuyu perde imalatı söz konusu olacaktır. Yapıya 2.5m’den yakın olan 1,2,3,4 ve 11 nolu ağaçlar için bu tür bir koruma yöntemi uygulanacaktır. 4 nolu ağaç gövdesi bina bodrum sınırına yaklaşık 70 cm yakınlıkta olduğundan sözü edilen uygulamalarla korunması sağlanamazsa, kampüsün başka bir alanına dikilmek üzere taşınabilir.

Orta kısımdaki asansörlerin taşıyıcı sistemi, perspektifi mümkün olduğunca açık tutmak amacıyla daha narin kesitli çelik strüktür olarak modellendi. Bu karkas komşu betonarme perdelere bağlanarak strüktürel bütünlük sağlandı. Elemanların kesin boyutları statik hesap sonrası belirlenecektir.